γκρεμώ

και -μ(ν)άω

1. γκρεμίζω

2. καταστρέφω

3. (για άψυχα) καταρρέω, γίνομαι ερείπιο (α. «γκρέμησε το σπίτι» β. «μη φοβάσαι, δεν γκρεμάει το σπίτι» — δεν υπάρχει περίπτωση να καταρρεύσει)

4. γκρεμιέμαι

καταρρέω («ολημερίς νά χτίζουμε, το βράδυ να γκρεμιέται» —το γεφύρι).

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο ενεστωτικός σχηματισμός γκρεμώ (αντί γκρεμίζω), υποχωρητικός από τον αόρ. γκρέμισα, που συνάπτεται φωνητικώς προς τον αόρ. σε -ησα τών ρημάτων σε -ώ].